بعد از چند ماه ندیدن خانه ی پدری و اهالی خانه ، با سلام و صلوات راهی دیار پدری شدیم.

این روزای قشنگ اردیبهشت اگه این کرونا نبود ، چقدر میتونست بهمون خوش بگذره.

من یکی تحمل ندیدن زیبایی های طبیعت رو تو اردیبهشت ندارم. 

خب باید بگم این قدر همه جا زیبا و دوست داشتنی بود که دوست داشتم یه ماه بمونم خونه پیش پدر و مادر و برادرها ، بمونم خونه ی پدری ای که به بهشت میماند.

خونه پر از خنده و شور و نشاط شده بود پر از دوست داشتن.

ولی به خاطر کار همسر و ماه رمضان مجبور به برگشت شدیم

حجمش رو کم کردم کیفیت پایین اومد. فقط گوش کنین