دیروز با همسری نشستیم یه سبد آلبالو رو هسته گرفتیم . اولین بار هستش که تصمیم گرفتم مربا و ترشی و... درست کنم.
کلا این حس کدبانویی که دنبال خلق چیز جدیدی هست رو دوست دارم.
و نتیجه ی تلاش صبح تا ظهر ما شد ، مربا ، ترشی ، شربت آلبالو و چند بسته آلبالو فریز شده برای غذاهایی با طعم آلبالو.
انصافا چه مربای خوشمزه ای شده،😋 شیرینیش هم به اندازه است که دل رو نمیزنه،🤗 فکر نمی‌کردم تجربه اولم این قدر خوب از آب در بیاد.
و ما از سفر چند روزه برگشتیم
از خونه ی باصفا و پر مهر پدری به سختی دل کندیم و اومدیم که برسیم به زندگیمون.
خب از فردا باید جدی کارهامو شروع کنم. کلی کار عقب افتاده دارم .
خانه ی پدری
استارت یه روز خوب از همون اول صبحش زده میشه ،
از بیداری نماز صبحش و تماشای بین الطلوعینش
امروز هم مثل بقیه ی روزها یه روز خاص و دوست داشتنی بود
بعد از ظهر رفتیم یکم بازار گردی ، پارچه فروشی و مغازه های اشیای فانتزی
دلم میخواست کلی از این جینگول فانتزی ها بخرم🤗 ولی فقط سه عدد عروسک فانتزی کوچولو گرفتم ،که یه دونش خیلی زود به دست نبات خانم نابود شد😏.
خدایا شکرت بابت این همه روزها ونعمت های خاص و زیبایت
یک شی را به بالا پرتاب کنید چه موقع سقوط میکند؟
هنگامی که از حرکت بایستد.
مادامی که در حال رشد و حرکت هستیم سقوط نخواهیم کرد.
و.ن: اردیبهشت قشنگم هم داره قدم زنان دور میشه. ،دلم برات تنگ میشه اردیعشق
.
دلم برای خانه‌ای تنگ است
که تمام خنده‌های کودکیم را در آن جا نهاده‌ام...
تمام بازیهایم...
تمام قد کشیدنهایم و تمام آرامشم...
دلم برای خانه‌ای تنگ است،
که تمام رازهای دیروزم را درش جا نهاده‌ام...
تمام شیطنتها و سادگیهای کودکانه‌ام...
تمام همبازی‌های کودکیم...
و تمام متل‌های شنیدنی زندگیم را
خانه ای که در ۲۰فروردین ۹۹ با همه ی زیبایی هایی که واسمون داشت تخریب شد.
این روزای زیبا و حال خوب کن یکی پس از دیگری داره تموم میشه.
خدایا شکرت که بهمون فرصت دادی تو این ماه قشنگ دوباره نفس بکشیم
زبانم قاصره از توصیف زیبایی های این روزها ، از سحرها ، از وقت افطار همراه با آب جوش نبات و خرما و کنارش زولبیا و بامیه
از دعاهای خاصش
از همه چی
الحمدالله
بر سر شهر عشق تو جوانه زده است
فروردین تمام شد
اولین باران بهار را که نبوده‌ای
خودت را
به اولین شکوفه اردیبهشت برسان
می‌دانی که؛
اردیبهشت بی تو... بهشت نمی‌شود!
۱: یکی از فکرهای فانتزی من قبل خواب ، پس از گشت و گذار فراوان در نت ، اینه که دوست دارم همه شبکه های اجتماعی رو از گوشی محو کنم و آسوده بخوابم.
و صبح با آرامشی بیدار شوم و به جای اینکه دنبال خبرهای شبکه های اجتماعی باشم و ببینم دنیا در چه حاله، زغوغای جهان فارغ صبحانه ای با طعم مربای آلبالو با نان داغ سنگک تدارک ببینم و همین قدر آسوده خاطر روز را به شب برسانم.
۲: شبکه های اجتماعی نه تنها زمان بلکه زندگی آسوده را از ما گرفتن. شبکه های اجتماعی ای که پر از هیجانات کاذبه.
گذشته ها وقتهای بیکاری می‌رفتیم سراغ کتاب ، قرآن ، دعا و... حالا وقت ها همه پر و لبریز شده.
آخرین بار کی قرآن رو ختم کردم؟؟
این روزا دیدن نبات در حال راه رفتن با دمپایی های من قند تو دلم آب می‌کنه.
وقتی میبینی نی نی دیروز ، چه عجله ای داره پا تو کفش بزرگترها کنه، ذوق میکنی.
ذوق بزرگ شدنشو ، قد کشیدنشو و...
ولی همین قدر که قند تو دلم آب میشه ، دلم برای نی نی و کوچولو بودنش تنگ شده.، برا روزایی که چهار دست و پا راه می‌رفت و کف آشپزخونه کنار پام می‌نشست تا ظرف شستنم تموم بشه برا روزایی که تازه بلد شده بود بگه بابا
و چقدر ریسه می‌رفتیم و غش و ضعف میکردیم واسه بودنت و بزرگ شدنت .
