مدتیه که برنامه تلویزیونی ای نتونسته منو جذب کنه ، همیشه دوست داشتم یه برنامه خاصی پخش میشد که واسم جذاب باشه.

ولی بالاخره شد

این روزا حوالی ساعت ۱۹ دستِ دلم را میگیرم و گوش میشوم پای برنامه ی زندگی پس از زندگی شبکه ۴

ممنونم از تهیه کنندگان این برنامه

برنامه ای که حتی برای نیم ساعت هم که شده از این زندگی جدایمان میکند و رهسپارمان میکند به زندگی واقعی مان.

مرگ اگر مرد است گو پیش من آی * تا در آغوشش بگیرم تنگ؛ تنگ

من از او جانی ستانم جاودان * او ز من دلقی ستاند رنگ رنگ

امروز دلم آن دنیای واقعی را میخواست .

فروردین تمام شد
اولین باران بهار را که نبوده‌ای
خودت را
به اولین شکوفه اردیبهشت برسان
می‌دانی که؛
اردیبهشت بی تو... بهشت نمی‌شود!
 

موقع خواندن کتاب هرس دوست داشتم زودتر کتاب تمام بشود یا اینکه نصفه و نیمه رهایش کنم؛ به نظرم خیلی کتاب قوی ای نبود .

ولی بالاخره کتاب را تمام کردم.

داستان این رمان در مورد زندگی مشترک زوج خرمشهری به نام های رسول و نوال است که با شروع جنگ و مرگ اولین فرزندشان هیچگاه به شکل عادی خود باز نمیگردند.

من کتابهای خاطرات واقعی شهدا و... در مورد جنگ را بیشتر ترجیح میدم تا رمانهای جنگ

بعد از چند ماه ندیدن خانه ی پدری و اهالی خانه ، با سلام و صلوات راهی دیار پدری شدیم.

این روزای قشنگ اردیبهشت اگه این کرونا نبود ، چقدر میتونست بهمون خوش بگذره.

من یکی تحمل ندیدن زیبایی های طبیعت رو تو اردیبهشت ندارم. 

خب باید بگم این قدر همه جا زیبا و دوست داشتنی بود که دوست داشتم یه ماه بمونم خونه پیش پدر و مادر و برادرها ، بمونم خونه ی پدری ای که به بهشت میماند.

خونه پر از خنده و شور و نشاط شده بود پر از دوست داشتن.

ولی به خاطر کار همسر و ماه رمضان مجبور به برگشت شدیم

حجمش رو کم کردم کیفیت پایین اومد. فقط گوش کنین

۱:  یکی از فکرهای فانتزی من قبل خواب ، پس از گشت و گذار فراوان در نت ، اینه که دوست دارم همه شبکه های اجتماعی رو از گوشی محو کنم و آسوده بخوابم.

و صبح با آرامشی بیدار شوم و به جای اینکه دنبال خبرهای شبکه های اجتماعی باشم و ببینم دنیا در چه حاله، زغوغای جهان فارغ صبحانه ای با طعم مربای آلبالو با نان داغ سنگک تدارک ببینم و همین قدر آسوده خاطر روز را به شب برسانم.

۲: شبکه های اجتماعی نه تنها زمان بلکه زندگی آسوده را از ما گرفتن. شبکه های اجتماعی ای که پر از هیجانات کاذبه.

گذشته ها وقتهای بیکاری می‌رفتیم سراغ کتاب ، قرآن ، دعا و... حالا وقت ها همه پر و لبریز شده.

آخرین بار کی قرآن رو ختم کردم؟؟

این روزا دیدن نبات در حال راه رفتن با دمپایی های من قند تو دلم آب می‌کنه.

وقتی میبینی نی نی دیروز ، چه عجله ای داره پا تو کفش بزرگترها کنه، ذوق میکنی.

ذوق بزرگ شدنشو ، قد کشیدنشو و...

ولی همین قدر که قند تو دلم آب میشه ، دلم برای نی نی و کوچولو بودنش تنگ شده.، برا روزایی که چهار دست و پا راه می‌رفت و کف آشپزخونه کنار پام می‌نشست تا ظرف شستنم تموم بشه برا روزایی که تازه بلد شده بود بگه بابا

 و چقدر ریسه می‌رفتیم و غش و ضعف میکردیم واسه بودنت و بزرگ شدنت .

آآخ داغ دلم تازه شد 

چند روز پیش با ر.د داشتیم می‌گفتیم کاش بر می‌گشتیم به دوران طلایی دانشجویی و مراقبه و خودسازی میکردیم.

امان از حسرت ها

برای تغییر حال و هوا و دیدن کمی از زیبایی های بهار با چاشنی ترس  راهی بیرون شدیم ، یه جایی خارج ازشهر کنار یه باغ

این قدر هوا رو نفس کشیدم و لذت بردم از این همه زیبایی که قسمت نبود امسال خودمونو تو دامن طبیعت رها کنیم.

بعد از کمی پیاده روی نشستیم کنار یه درخت و گذر عمر تماشا کردیم.

خب آقای خونه زیاد اهل آهنگ نیست و از اون نوعش که آهنگی بزاره و بگه: تقدیم به خانم زندگیم

من یکم جا خوردم و کلی ذوق کردم آخه از این نوع عاشقانه ها نداشتیم.

ممنونم ، اگه این آهنگ رو تو اون فضای دوست داشتنی برام پخش نمیکردی ، شاید هیچ وقت گوشش نمی‌دادم.

ترکیبش چه زیباست!
سایه و روشن
چه کس خبر دارد از دل این نقاش؟
با تمام وجودش می کشد آن
آری سایه و روشن
درختی در آن دور دست ها
تک درخت نقاش ما
در هم دوید سفید و سیاه....
دریاچه ای زیبا
مرداب است انگار؟!
چه کس خبر دارد از دل این نقاش؟
با تمام وجودش می کشد آن...
لبریز از چه چیزی است نقاش؟
یا تهی از چه هست آن؟
چه کس خبر دارد از دل این نقاش؟
کس نداند این راز..........

اینم از نقاشی امروز ما ، چه لذتی داره طرح کشیدن

تنها چیزی که قادره

- بر من فشار عصبی وارد کنه

- کارهای روزانه و برنامه ریزیهامو بهم بریزه

- فکرمو ساعت ها مشغول کنه

- بی حوصله ام کنه

- نشاطمو بگیره

- بی خوابم کنه

- و درکل از همه لحاظ داغونم کنه

گناهه

با یه گناه میتونم به راحتی روز زیبای خودم رو خراب کنم.

استغفرالله ربی و اتوب الیه

خدایا از من بگذر